اگر از شلی و کاهش حساسیت واژن رنج می‌برید یا احساس می‌کنید که زندگی جنسی شما تحت تاثیر تغییراتی قرار گرفته که در واژن شما رخ داده است، باید بدانید تنها نیستید. بسیاری از زنان بعد از زایمان یا با افزایش سن، علائمی مانند خشکی واژن، بی‌اختیاری ادرار و کاهش رضایت جنسی را تجربه می‌کنند. خوشبختانه روشهای جراحی و غیرجراحی متعددی برای کاهش شلی و تایتنینگ واژینال وجود دارد که می‌توانند ظاهر و کارکرد این ناحیه را بهبود داده و اعتماد به نفس از دست رفته را به شما بازگردانند. در این مقاله، به بررسی روشهای جراحی و غیرجراحی تایتنینگ واژن، مزایا و عوارض آنها خواهیم پرداخت تا بتوانید با آگاهی کامل تصمیم بگیرید که کدام روش برای نیازهای شما مناسب‌تر است.
تایتنینگ واژینال چیست؟
جوانسازی یا تایتنینگ واژن شامل همه روشهای جراحی و غیرجراحی است که با هدف ترمیم و سفت کردن پوست و عضلات اطراف واژن یا تنگ کردن کانال واژن انجام می‌شوند. عوامل مختلفی مانند زایمان، افزایش سن، یائسگی و عوامل ژنتیکی می‌توانند باعث کاهش انعطاف‌پذیری و استحکام واژن و بافت اطراف آن شوند. شلی و افتادگی واژن ممکن است منجر به بروز مشکلاتی از جمله بی‌اختیاری ادرار، خشکی واژن، افتادگی پوست و کاهش رضایت جنسی شود.
تاکنون روشهای متعددی برای جوانسازی واژن ارائه شده است که می‌توانند به کاهش این عوارض کمک کنند. از روشهای غیرجراحی مانند کرم‌ها و ژل‌های سفت‌کننده، هورمون‌درمانی، هایفوتراپی، لیزر یا آر اف گرفته تا روشهای جراحی مانند واژینوپلاستی و لابیاپلاستی، این درمان‌ها می‌توانند با سفت و تنگ کردن واژن، به بهبود ظاهر و عملکرد آن کمک کنند. با این حال، اثربخشی این درمان‌ها ممکن است بسته به شرایط فرد متفاوت باشد. هر چند جراحی تایتنینگ واژینال ممکن است برای برخی بهترین گزینه باشد، برای برخی دیگر ممکن است رویکردهای کم‌تهاجمی‌تر انتخاب مناسب‌تری باشد.
مزایای تایتنینگ واژن
جوانسازی یا تایتنینگ واژینال مزایای متعددی دارد که می‌تواند به بهبود سلامت جسمانی، عاطفی و جنسی زنان کمک کند. برخی از نتایجی که میتوانید از این روش‌ها انتظار داشته باشید، عبارتند از:
- کاهش شلی و افتادگی واژن
- بهبود ظاهر ناحیه تناسلی شامل لابیا و کلیتوریس
- کاهش خشکی، سوزش و خارش واژن و کمک به افزایش روان‌سازی طبیعی آن
- تقویت و سفت کردن عضلات لگن و واژن
- بهبود بی‌اختیاری استرسی ادرار
- کاهش عود عفونت‌های واژینال مانند واژینوز باکتریایی
- کاهش درد در هنگام مقاربت
- افزایش رضایت جنسی با بهبود رطوبت و حساسیت واژن
- افزایش اعتماد به نفس فرد و کمک به کاهش اضطراب او در زندگی روزمره
اکنون که با مفهوم تایتنینگ واژینال و مزایای آن آشنا شده‌اید، در ادامه به بررسی روشهای جراحی تایتنینگ می‌پردازیم.
عمل جراحی تایتنینگ
روشهای جراحی تایتنینگ واژن معمولا برای موارد شلی و افتادگی شدید واژن به کار می‌روند. این روش‌ها توسط یک جراح پلاستیک یا متخصص زنان و تحت بیحسی موضعی یا بیهوشی انجام می‌شوند.
روشهای جراحی می‌توانند دامنه وسیعی از مشکلات از جمله بی‌اختیاری ادرار و پارگی عضلانی را برطرف کنند و نتایج آنها معمولا دائمی است. با این حال، نسبت به روشهای غیرجراحی دوره نقاهت طولانی‌تر و عوارض بیشتری دارند و هزینه آنها بالاتر است.
برخی از رایج‌ترین جراحی‌های تایتنینگ واژینال شامل موارد زیر است:
- واژینوپلاستی: هدف از این جراحی سفت یا ترمیم کردن کانال واژن است. در واژینوپلاستی، برای رفع شلی و افتادگی واژن، پوست اضافی با جراحی برداشته میشود و دیواره‌های واژن به هم نزدیک می‌شوند تا دهانه و کانال واژن تنگ‌تر شود.
- پرینوپلاستی: در عمل پرینوپلاستی که معمولا همزمان با واژینوپلاستی انجام میشود، عضلات ناحیه پرینئوم (بین مقعد و واژن) سفت شده و پوست اضافی در واژن و بیرون آن برداشته میشود. این جراحی بیشتر جنبه زیبایی دارد و به بهبود ظاهر پرینئوم بعد از زایمان کمک می‌کند.
- هایمنوپلاستی (ترمیم پرده بکارت): در این نوع جراحی پرده بکارت یا هایمن ترمیم میشود.
- لابیاپلاستی: یکی از رایج‌ترین جراحی‌های جوانسازی ناحیه تناسلی، لابیاپلاستی است که در آن شکل ناحیه لابیا یا لب‌های واژن اصلاح میشود. این جراحی زمانی انجام میشود که لابیا مینور (لب‌های کوچک واژن) بزرگ‌تر از حد معمول باشد، غیریکنواخت باشد یا در نتیجه زایمان یا پیری آسیب‌دیده باشد. در این روش بافت اضافی با جراحی بریده میشود تا ناراحتی ناشی از کشیده شدن یا تحریک کاهش یابد و ظاهر لابیا بهبود یابد.
- هودکتومی: عمل هودکتومی یا کوچک کردن کلاهک کلیتوریس معمولا همزمان با لابیاپلاستی انجام میشود. در این جراحی، پوست اضافی در ناحیه کلاهک کلیتوریس برداشته میشود تا ناراحتی هنگام پوشیدن لباس‌های تنگ کاهش و لذت جنسی افزایش یابد.
- مونس پلاستی: این جراحی برای کاهش چربی یا پوست اضافی در ناحیه مونس (ناحیه مثلثی بالای واژن) انجام میشود. این جراحی بیشتر در کسانی انجام میشود که اخیرا وزن زیادی از دست داده‌اند و پوست آنها شل شده است.
در صورتی که کاندیدای انجام جراحی نیستید یا می‌خواهید انجام آن را به تاخیر بیندازید، روشهای کم‌تهاجمی تنگ کردن واژن می‌تواند گزینه مناسب‌تری برای شما باشد. در ادامه، به معرفی روشهای غیرجراحی تایتنینگ واژن می‌پردازیم.
روشهای غیرجراحی تایتنینگ واژن
با اینکه روشهای جراحی متعددی برای تنگ کردن و جوانسازی واژن و بهبود کارکرد آن وجود دارد که اثری تقریبا دائمی دارند، روشهای غیرجراحی تایتنینگ واژینال محبوبیت زیادی پیدا کرده‌اند. دلیل این امر آن است که این درمان‌ها سرپایی، ساده و سریع هستند و با عوارض و خطرات مربوط به جراحی از جمله خونریزی و عفونت همراه نیستند.
این روش‌ها برای رفع شلی خفیف تا متوسط واژن و بی‌اختیاری ادرار مناسب هستند و بدون نیاز به برش یا بر جا گذاشتن جای زخم، ظاهر و عملکرد واژن را بهبود می‌دهند.
در ادامه روشهای غیرجراحی واژینال تایتنینگ معرفی شده‌اند:
هایفو واژینال
یکی از ایمن‌ترین و محبوب‌ترین روشهای تایتنینگ واژینال، هایفوتراپی است که از امواج اولتراسوند با شدت بالا (هایفو) برای جوانسازی و رفع شلی واژن استفاده می‌کند. در روش هایفو واژن، امواج اولتراسوند که از جنس صوت هستند، با نفوذ به لایه‌های مخاطی و عضلانی واژن، انرژی خود را به گرما تبدیل کرده و دمای بافت را بالا می‌برند. این گرما بدون آنکه تاثیری بر بافت‌های مجاور داشته باشد، آسیب‌های کنترل شده کوچکی را ایجاد می‌کند که باعث آغاز فرایند ترمیم طبیعی بدن میشود. در نتیجه گردش خون به این ناحیه افزایش یافته و تولید پروتئین‌های ساختاری مانند کلاژن و الاستین تحریک میشود. افزایش کلاژن و الاستین به تقویت عضلات واژن کمک کرده و به‌مرور باعث افزایش سفتی و استحکام این ناحیه میشود.
تایتنینگ واژن با لیزر
تایتنینگ واژن با لیزر یک روش غیر جراحی است که از پرتوهای متمرکز نور برای جوانسازی واژن استفاده می‌کند و منجر به افزایش ضخامت و سفتی آن میشود.
هنگامی که پرتوهای لیزر به بافت واژن نفوذ می‌کنند، تولید رشته‌های کلاژن جدید را تحریک می‌کنند. کلاژن نقش مهمی در استحکام و انعطاف پذیری دیواره واژن دارد و افزایش تولید آن منجر به ضخیم‌تر و سفت‌تر شدن بافت واژن میشود. علاوه بر این، گرمای لیزر گردش خون به ناحیه واژن را افزایش می‌دهد که نتیجه آن کاهش خشکی، افزایش روان سازی طبیعی و بهبود حساسیت این ناحیه است.
تایتنینگ واژینال با لیزر برای موارد خفیف تا متوسط شلی واژن مناسب است و علاوه بر بهبود شلی و خشکی واژن، به کاهش ناراحتی در طی مقاربت و بهبود بی‌اختیاری ادرار کمک می‌کند. با این حال، برای اینکه به نتیجه مطلوب خود برسید، معمولا به چند جلسه لیزر نیاز است. تعداد دقیق جلسات به شدت مشکل، پاسخ بدن به درمان و نوع دستگاه لیزر بستگی دارد.
آر اف واژینال
آر اف (RF) یکی از رایج‌ترین روشهای غیرجراحی برای سفت کردن دیواره واژن است. در این روش امواج رادیویی، مشابه امواجی که در دستگاه‌های مایکروویو استفاده میشود، به کمک دستگاه مخصوصی به دیواره واژن تابانده می‌شوند. امواج آر اف پس از نفوذ به لایه‌های عمقی‌تر بافت، انرژی خود را به گرما تبدیل می‌کنند و باعث تحریک کلاژن سازی و بهبود گردش خون می‌شوند. با افزایش تولید کلاژن، بافت واژن به تدریج سفت‌تر میشود و حساسیت آن افزایش می‌یابد.
تایتنینگ واژینال با نخ
یکی از روشهای کم‌تهاجمی تایتنیگ، لیفت واژن با نخ است که از نخ‌های پزشکی مخصوص برای لیفت و سفت کردن بافت واژن استفاده می‌کند. این روش به ویژه برای موارد شلی خفیف تا متوسط واژن مناسب است و می‌تواند به بهبود شلی و خشکی واژن و همچنین افزایش رضایت جنسی کمک کند.
در این روش نخ‌های جذب‌شدنی با طراحی خاص به کمک سوزن‌های باریکی به دیواره واژن وارد می‌شوند و سپس کشیده می‌شوند. کشش نخ‌ها نه تنها شلی و افتادگی واژن را کاهش می‌دهد، بلکه تولید پروتئین‌های ساختاری مانند کلاژن و الاستین را نیز تحریک می‌کند. با افزایش تولید این پروتئین‌ها بافت واژن سفت‌تر و جوان‌تر میشود.
هورمون درمانی
هورمون درمانی می‌تواند راه حل مناسبی برای زنانی باشد که به دلیل یائسگی یا سایر مشکلات هورمونی دچار شلی واژن می‌شوند. با افزایش سن، تولید هورمون زنانه استروژن کاهش می‌یابد که منجر به نازک شدن دیواره واژن، التهاب بافت و کاهش روان‌سازی طبیعی میشود. هر چند این تغییرات معمولا با یائسگی مرتبط هستند، اما ممکن است به دلایلی مانند بارداری‌های متعدد یا برخی بیماری‌های خاص نیز رخ دهند.
هورمون درمانی سطح استروژن را افزایش می‌دهد. سطح بالای استروژن با تقویت تولید کلاژن و الاستین، به ضخیم شدن دیواره واژن کمک کند. این درمان ممکن است به بهبود سایر مشکلات مرتبط با یائسگی نیز کمک کند. برای مثال، هورمون درمانی اغلب روان‌سازی طبیعی را افزایش داده و باعث کاهش خشکی و ناراحتی واژن میشود. رایج‌ترین روشهای هورمون‌درمانی شامل داروهای هورمونی خوراکی، پمادهای موضعی یا شیاف‌های مهبلی (پساری) است.
تزریق او-شات
تزریق او شات (O-Shot) یک روش درمانی نسبتا جدید برای درمان اختلالات کارکرد جنسی و بی‌اختیاری ادرار است. در این روش، پلاسمای غنی از پلاکت یا پی آر پی (PRP) که از خون خود بیمار تهیه میشود، به ناحیه کلیتوریس، نقطه G، لابیا و ناحیه مجرای ادرار تزریق میشود. پی آر پی حاوی فاکتورهای رشدی است که تولید سلول‌های جدید را در ناحیه تزریق تقویت می‌کند و با سفت کردن دیواره واژن، حساسیت این ناحیه را افزایش می‌دهد.
تزریق چربی
در روش تایتنینگ واژینال با تزریق چربی، سلول‌های چربی سالم از ناحیه دیگری از بدن مانند باسن، ران و شکم که دارای چربی اضافی است، استحصال میشود. چربی جدا شده سپس خالص‌سازی شده و به ناحیه واژن تزریق میشود تا پر و حجیم شود و حساسیت آن افزایش یابد.
از آنجا که در این روش از چربی بدن خود فرد برای تزریق استفاده میشود، احتمال واکنش‌های حساسیتی در آن کمتر و نتایج آن طبیعی‌تر و ماندگارتر است.
ورزش‌های کف لگن (تمرینات کگل)
یکی از روشهای موثر برای سفت کردن واژن، ورزش‌های کف لگن است که به عنوان تمرینات کگِل شناخته می‌شوند. احساس سفتی، به ویژه در هنگام برقراری رابطه جنسی، معمولا ناشی از عملکرد عضلات کف لگن در اطراف واژن است. اختلالات کف لگن، زایمان و پیری می‌توانند این عضلات را ضعیف کنند. ورزش‌های لگنی با تقویت این عضلات، به سفت شدن واژن کمک می‌کنند، باعث بهبود عملکرد جنسی می‌شوند و به کاهش بی‌اختیاری ادرار کمک می‌کنند.
کرم‌ها و ژل‌های تایتنینگ واژینال
کرم‌ها و ژل‌های سفت‌کننده واژن معمولا از مواد طبیعی ساخته می‌شوند که اثر “منقبض‌کننده” روی بافت واژن دارند و می‌توانند به بهبود شلی خفیف واژن کمک کنند. با این حال، نتایج این ژل‌ها اغلب موقتی است. مصرف هم زمان این ژل‌ها با تمرینات کگل (تمرینات تقویت عضلات کف لگن) به افزایش اثربخشی آنها کمک می‌کند.
بهترین روش تایتنینگ واژینال چیست؟
روشهای غیر جراحی جوانسازی واژن شامل تمرینات کگل، تزریق اوشات، هایفو واژینال، لیزر، آر اف و نخ معمولا با تحریک کلاژن‌سازی، بافت ناحیه واژن را سفت می‌کنند. این روش‌ها برای زنانی مناسب هستند که علائم شلی و خشکی خفیف تا متوسط واژن را تجربه می‌کنند و به آنها این امکان را می‌دهند که بدون نیاز به برش و بیهوشی این علائم را برطرف کنند. اگرچه این روش‌ها اثربخشی و ماندگاری کمتری نسبت به روشهای جراحی دارند، اما به دلیل کم‌تهاجمی بودن، با درد و عوارض کمتری همراه بوده و به طور کلی، ارزان‌تر از روشهای جراحی هستند.
با این حال، بهتر است از درمان‌های خانگی یا استفاده از کرم‌ها و ژل‌های سفت کننده واژن پرهیز شود، زیرا این محصولات اثربخشی خاصی ندارند و حتی ممکن است باعث تحریک، عفونت یا واکنش‌های آلرژیک شوند.
روشهای جراحی موثرترین روش تایتنینگ واژن هستند که نتایج دائمی دارند. این روش‌ها شامل فرایندهای بازسازی بافت واژن هستند و معمولا توسط متخصص زنان یا جراح پلاستیک انجام می‌شوند. این جراحی‌ها به دلایل درمانی یا زیبایی انجام می‌شوند.جراحی معمولا تنها برای موارد شدیدی نیاز است که واژن آسیب دیده است، مثلا به دلیل عوارض زایمان و دچار شلی و افتادگی شدید است که با روشهای غیرجراحی تاثیری روی آن ندارد.
در موارد شدیدی که واژن به دلیل عوارض زایمانی آسیب دیده و دچار شلی و افتادگی گسترده است و به روشهای غیرجراحی پاسخ نمی‌دهد، جراحی توصیه میشود. روشهای جراحی موثرترین روش تنگ کردن یا تایتنینگ واژینال به شمار می‌روند که می‌توانند به دلایل درمانی یا زیبایی انجام شوند و نتایج دائمی را به همراه دارند. این روش‌ها شامل فرآیندهای بازسازی بافت واژن هستند و معمولا توسط متخصص زنان یا جراح پلاستیک انجام می‌شوند.
اینکه دقیقا به چه نوع درمانی نیاز دارید، به نوع و شدت مشکل، وضعیت سلامتی و اهداف درمانی شما بستگی دارد. پزشک با توجه به سطح شلی واژن، وجود یا عدم وجود بی‌اختیاری ادرار و همچنین سوابق پزشکی شما، بهترین درمان را پیشنهاد خواهد کرد.
هزینه تایتنینگ واژن چقدر است؟
هزینه تایتنینگ واژن به عوامل مختلفی از جمله شدت شلی واژن، روش تایتنیگ، تعداد جلسات مورد نیاز، پوشش بیمه‌ای، مهارت پزشک و مکان کلینیک بستگی دارد.
درمان‌های جراحی معمولا هزینه بیشتری نسبت به درمان‌های غیرجراحی تایتنینگ واژینال دارند، زیرا نیاز به بیهوشی، تجهیزات و پرسنل اتاق عمل دارند. در مقابل، درمان‌های غیرجراحی مانند هایفو واژینال، لیزر و آر اف معمولا هزینه کمتری نسبت به روشهای تهاجمی جراحی مانند واژینوپلاستی و لابیاپلاستی دارند.
با این حال، روشهای غیرجراحی برای دستیابی به نتایج مطلوب، ممکن است نیاز به چند جلسه تکرار و نیز انجام درمان‌های نگهدارنده داشته باشند که روی هزینه تمام شده تاثیر می‌گذارد.
چه کسانی کاندیدای مناسبی برای تایتنینگ واژن هستند؟
تایتنینگ واژینال معمولا در زنانی انجام میشود که دیواره واژن آنها آسیب دیده یا به دلیل زایمان کشیده شده است. این درمان معمولا روی یک سوم فوقانی کانال واژن انجام میشود که فاقد عضله است و سفت کردن آن با ورزش امکان‌پذیر نیست.
بهترین کاندیدای واژینال تایتنینگ زنانی هستند که از سلامت مناسب برخوردار هستند و به دنبال بهبود ظاهر و عملکرد واژن خود هستند. این درمان معمولا برای افراد زیر توصیه میشود:
- زنانی که می‌خواهند دیواره واژن آنها سفت‌تر باشد
- زنانی که از بی‌اختیاری ادرار رنج می‌برند
- زنانی که با اختلال ارگاسم مواجه هستند
- زنانی که به دلیل خشکی واژن، مقاربت دردناک دارند
- زنانی که می‌خواهند بدون جراحی، لابیا را سفت کنند
نکات حائز اهمیت قبل از انجام تایتنینگ واژینال چیست؟
صرف نظر از آنکه روش جراحی را برای جوانسازی و تنگ کردن واژن انتخاب کرده باشید یا روش غیرجراحی، رعایت نکات پیشگیرانه قبل از انجام این درمان به‌منظور جلوگیری از عوارض احتمالی و دستیابی به نتایج مطلوب اهمیت زیادی دارد. برخی آمادگی‌های لازم قبل از انجام تایتنینگ واژینال عبارتند از:
- حداقل تا 48 ساعت قبل از درمان، از برقراری رابطه جنسی، استفاده از تامپون یا کرم‌های واژینال خودداری کنید.
- انجام این درمان را به بعد از دوران قاعدگی موکول کنید.
- برای کاهش ریسک عفونت، بهداشت فردی را به دقت رعایت کنید.
- با نظر پزشک، از چند روز قبل از عمل، مصرف داروهای رقیق‌کننده خون ماند آسپرین و داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن را قطع کنید، زیرا این داروها ممکن است احتمال خونریزی را افزایش دهند.
- پیش از مراجعه برای درمان موهای ناحیه تناسلی را اصلاح کنید.
- حداقل از 48 ساعت قبل از درمان، از مصرف سیگار و الکل خودداری کنید.
- برای تسریع بهبودی قبل و بعد از درمان آب و مایعات کافی مصرف کنید.
مراقبت‌های بعد از تایتنینگ واژینال
رعایت نکات مراقبتی زیر پس از انجام تایتنینگ واژن به شما کمک می‌کند تا بهترین نتایج را از این درمان به دست آورید و خطر بروز واکنش‌های ناگوار را به حداقل برسانید:
- برقراری رابطه جنسی: اگر تحت روشهای کم‌تهاجمی مانند تایتنینگ واژینال با لیزر یا هایفو واژینال قرار گرفته‌اید، بهتر است تا چند روز از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید. این کار می‌تواند به واژن آسیب وارد کند و منجر به درد، سوزش و خونریزی شود. در صورت انجام جراحی، باید تا چند هفته از رابطه جنسی پرهیز کنید تا ناحیه به طور کامل ترمیم شود و بخیهها جذب شوند.
- رعایت بهداشت مناسب: برای پیشگیری از بروز عفونت، ناحیه تناسلی را هر روز با آب و صابون ملایم بشویید و از لباس‌های نخی شل و آزاد استفاده کنید. همچنین، ناحیه واژن را تمیز و خشک نگه دارید و از مرطوب‌کننده مناسب برای حفظ رطوبت آن استفاده کنید.
- پرهیز از فرو کردن ناحیه در آب: برای کاهش خطر عفونت، تا چند روز از رفتن به استخر یا نشستن در وان خودداری کنید. همچنین، از سونا، جکوزی و حمام داغ اجتناب کنید.
- استراحت کافی: خواب کافی داشته باشید. به ویژه اگر عمل تایتنینگ انجام داده‌اید باید برای بهبودی سریع‌تر و کاهش عوارض استراحت کافی داشته باشید و خود را تحت استرس قرار ندهید.
- خودداری از استفاده از تامپون: تا زمانی که پزشک تعیین کرده است، از استفاده از تامپون خودداری کنید تا احتمال عفونت حداقل شود.
- ورزش: حداقل تا یک هفته از انجام ورزش‌های شدید و فعالیت‌های بدنی سنگین خودداری کنید.
تایتنینگ واژن به چه افرادی پیشنهاد نمی‌شود؟
برخی شرایط، از جمله ابتلا به بیماری‌های خاص یا مصرف برخی داروها، ممکن است خطر بروز عوارض ناگوار روشهای تایتنینگ واژینال—چه جراحی و چه غیرجراحی—را افزایش دهند. به همین دلیل، انجام این درمان‌ها برای افراد زیر توصیه نمی‌شود:
- زنان باردار و شیرده
- زنان در دوران قاعدگی
- زنانی که دچار عفونت ویروسی یا باکتریایی فعال به ویژه در ناحیه واژن و لگن هستند (مانند واژینوز باکتریایی، تبخال تناسلی، HPV یا عفونت‌های دستگاه ادراری)
- زنانی که دچار زخم یا مشکلات پوستی در ناحیه واژن هستند
- زنانی که سابقه ابتلا به زگیل تناسلی دارند
- زنانی که دچار اختلالات انعقادی هستند یا داروهای ضد انعقادی مصرف می‌کنند
- زنانی که اخیرا جراحی در ناحیه لگن یا واژن داشته اند
- زنانی که اختلالات خود ایمنی مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید دارند
- زنانی که سابقه جای زخم سفت و برجسته (اسکار کلوئیدی) دارند
- زنانی که دچار اختلالات کف لگن مانند پرولاپس لگن یا اختلال کارکرد شدید لگن هستند
- زنانی که مبتلا به دیابت کنترل‌نشده، بیماری‌های قلبی یا سرطان هستند
- زنانی که سابقه شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی در ناحیه لگن دارند
عوارض تایتنینگ واژینال
هر چند اغلب درمان‌های تایتنینگ واژن ایمن و موثر هستند، اما ممکن است با برخی خطرات و عوارض همراه باشند. شدت این عوارض به نوع درمان، وضعیت سلامت فرد و مهارت پزشک بستگی دارد. به عنوان مثال، روشهای جراحی به دلیل نیاز به برش بافت، خطرات و عوارض بیشتری نسبت به روشهای کم‌تهاجمی مانند هایفو، لیزر یا آر اف دارند.
برخی از شایع‌ترین عوارض تایتنینگ واژینال عبارتند از:
- درد: پس از تنگ کردن واژن، احساس ناراحتی و درد خفیف تا متوسط شایع است. این درد بسته به نوع درمان معمولا ظرف چند ساعت تا چند روز بهبود می‌یابد. برای تسکین این درد میتوانید از داروهای مسکن مانند استامینوفن استفاده کنید.
- تورم و قرمزی: التهاب یک عارضه شایع پس از تایتنینگ است که می‌تواند منجر به تورم و قرمزی در ناحیه واژن شود. این عارضه معمولا موقتی است و طی چند روز برطرف میشود.
- کبودی و خونریزی: احتمال بروز کبودی و خونریزی در روشهای جراحی تایتنینگ واژینال بیشتر است؛ اما در روشهای غیرجراحی مانند لیزر نیز ممکن است کبودی موقتی در این ناحیه ایجاد شود.
- درد در هنگام برقراری رابطه جنسی: عمل تایتنینگ واژن ممکن است باعث ایجاد کشیدگی یا باقی ماندن جای زخم (اسکار) در ناحیه واژن شود که منجر به احساس درد هنگام مقاربت میشود. این مشکل بیشتر در روشهای جراحی مشاهده میشود، اما می‌تواند در روشهای غیرجراحی نیز رخ دهد.
- عفونت: روشهای تایتنینگ واژینال معمولا با برش جراحی یا آسیب حرارتی کنترل‌شده در دیواره واژن همراه هستند؛ به همین دلیل با خطر عفونت همراه هستند.
- باقی ماندن جای زخم: روشهای جراحی با خطر باقی ماندن جای زخم (اسکار) همراه هستند که می‌تواند ظاهر واژن را تحت تاثیر قرار دهد و در برخی موارد باعث درد یا ناراحتی هنگام برقراری رابطه جنسی شود.
- سوختگی: روشهای غیرجراحی مانند تایتنینگ واژینال با لیزر و آر اف که بر اساس ایجاد گرما در لایه‌های عمقی بافت عمل می‌کنند، در صورتی که به درستی انجام نشوند، با خطر سوختگی و آسیب بافت واژن همراه هستند. سوختگی می‌تواند منجر به ناراحتی، طولانی شدن زمان بهبودی و حتی در برخی موارد آسیب دائمی میشود.
کلام آخر
تاکنون روشهای جراحی و غیرجراحی مختلفی برای کاهش شلی و تایتنینگ واژن پیشنهاد شده است. روشهای غیرجراحی مانند لیزر، آر اف و هایفو واژینال که درد و عوارض کمتری دارند، برای موارد شلی و خشکی خفیف تا متوسط واژن مناسب هستند. اما اگر علائم شلی و بی‌اختیاری ادرار شدید باشد، جراحی‌های تایتنینگ واژینال انتخاب بهتری هستند. پزشک با توجه به شرایط و نیازهای شما، بهترین درمان را برای شما پیشنهاد خواهد کرد.
سوالات متداول
1. آیا عمل تایتنینگ واژن درد دارد؟
تایتنینگ واژینال معمولا تحت بیحسی موضعی یا بیهوشی انجام میشود تا در حین درمان، درد یا ناراحتی نداشته باشید. با این حال، پس از پایان درمان، با توجه به نوع تایتنینگ ممکن است احساس ناراحتی یا درد داشته باشید. درد و ناراحتی پس از روشهای جراحی شایعتر است و معمولا ظرف چند روز برطرف میشود. برای تسکین این درد میتوانید از داروهای مسکن بدون نسخه مانند استامینوفن استفاده کنید.
2. آیا نتایج تایتنینگ واژینال دائمی است؟
نتایج واژینال تایتنینگ دائمی نیست و میزان ماندگاری آن به نوع روش (جراحی یا غیرجراحی)، سن بیمار و شدت مشکل او بستگی دارد. روشهای غیرجراحی مانند هایفو، لیزر و آر اف معمولا چند ماه تا چند سال ماندگاری دارند و برای حفظ نتایج آنها نیاز به تکرار درمان وجود دارد. روشهای جراحی هر چند ماندگاری بیشتری دارند، اما تغییرات طبیعی بدن مانند افزایش سن، یائسگی یا زایمان می‌توانند تاثیر آنها را کاهش دهند.
3. جراحی تایتنینگ بهتر است یا هایفو واژن؟
انتخاب بهترین روش تایتنینگ واژن به شدت مشکل فرد و ترجیحات او بستگی دارد. درمان هایفو واژینال معمولا زمانی توصیه میشود که شلی خفیف تا متوسط واژن وجود داشته باشد، در حالی که عمل تایتنینگ برای موارد شدید شلی واژن و بی‌اختیاری ادرار در نظر گرفته میشود. پزشک با بررسی وضعیت شما، بهترین درمان را پیشنهاد خواهد کرد.
4. چه مدت بعد از تایتنینگ واژن میتوان رابطه جنسی داشت؟
در مورد روشهای غیر جراحی تایتنینگ واژینال، معمولا توصیه میشود که حداقل 3 تا 5 روز و در صورت وجود خونریزی یا عفونت، تا بهبودی کامل، رابطه جنسی نداشته باشید. در صورت انجام جراحی تایتنیگ، حداقل چند هفته از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید تا زخم به طور کامل بهبود یابد و بخیهها جذب شود.
منبع: وبسایت کلولند
